So You Wanna Go Back to Egypt?

Nou, ik wilde dus eigenlijk niet naar Egypte, want ik was net twee weken in Jemen geweest... maar nu ben ik er dan toch, dus dan kan ik er maar net zo goed even over schrijven.
Ik ben naar Alexandria gevlogen - een heel klein vliegveldje met een zeer oud gebouw. Het verbaasde me dat de lopende band het deed! Het verkrijgen van een visa verliep een beetje vreemd: ik moest mijn paspoort ij de douane achterlaten en doorlopen naar de bagageband ruimte alwaar zich een klein loketje bevond, de plaatselijke bank! Daar moest ik een visa kopen endaarna weer terug naar de douane. Ik had voor hetzelfde geld (als ik een illegale immigrant geweest was had ik gewoon doorgelopenen me in de massa Egyptenaren laten verdwijnen. Maar ik ben geen illegaaltje, ik ben een toerist, dus ik vrolijk weer terug naar de douane, die zo schappelijk was om met te helpen het visa stickertje in mijn paspoort te plakken. Weer een halve pagina vol. Mijn paspoort is nog 3 jaar geldig maar ik heb nog maar 7 pagina's over...
We werden opgpikt van het vliegveld door een groepje bekenden. Die hadden een busje met chaufeur gehuurd dus koffers op het dak geladen en wij het busje in. Het eerste half uur waren we druk bezig om de vliegen uit het busje te jagen. Onze gastheer en gastvrouw reden ons naar de eerste de beste (of liever gezegd 'enige' McDonalds op de weg van Alexandria naar Cairo. We hebben hun maar niet verteld dat we al bij de McDonalds op het vliegveld van Sharjah onbeten hadden) Ik heb voorlopig genoeg McD meals gehad! Twee op een dag is zoiets als een overdosis.
Op wegnaar de wadi waar het conferentie centrum zich bevindt viel het me op hoe groen Egypte is in vergelijking met de Emiraten. Zeer veel landbouw en her en der in de velden zie je torens van klei met enorme gaten erin. Dat zijn duiventillen. Heel typerend voor het landschap. Ook zag ik fabrieken waar ze bakstenen maken: met klei en stro, net zoals de afstammelingen van Jacob dat moesten doen... sommige methodes veranderen niet zoveel over de eeuwen!

Met Ramadan dan...

- staat het leven hier op zijn kop: 's nachts wordt er gegetenen gaat men naar de winkelcentra voor vertier. Overdag wordt er 's morgens een beetje werk verricht met opgewekte tegenzin en na 12 uur sluit alles. Voor belangrijke zaken en reparaties moet je gewoon even een maandje wachten.
- begint de koopzucht drie dagen voor het begin van Ramadan. Echt alles en iedereen is dan in de supermarkten te vinden en slaat in alsof de komende maand in schuilkelders moet worden doorgebracht. Hoezo koopkracht-krisis? Hier niet! Maar ik weet nu wel waarom de huisbaas zo gebrand was op de betaling van de jaar-huur die dag voor Ramadan begon!
- gaat men de hele maand door met inkopen doen.
- klagen veel mensen dat ze teveel eten en worden er zelfs mensen in ziekenhuizen opgenomen met klachten veroorzaakt door over-eten.
- besteden toegewijde moslims een deel van de dag om de Koran te lezen. (mijn voormalige buurvrouw o.a.)
- wordt er in de moskeeen uit de Koran gelezen en daar kun je volop van meegenieten doordat de luidsprekers op de minaretten op z'n hardst staan.
- hoor je islamietische praise-muziek in de supermarkten.
- moet je je niet op de weg begeven vlak voor zonsondergang, want dan haasten de mensen zich naar huis of restaurant voor het Iftar-maal om hun vasten te breken. De meeste mensen hebben dan echt haast en zijn bovendien enorm sjagerijnig na een dag vasten en dat levert zeer gevaarlijke situaties op.
- kun je het beste tijdens de Iftar je boodschappen doen want dan is er dus geen hond op straat.
Ik ben blij dat het voorbij is en zie er naar uit om bij de buren en mijn voormalige buurvrouw op bezoek te gaan tijdens de komende feestdagen.

Neem alsjeblieft een foto!

Een ‘familie-kreet’… ik geloof geintroduceerd tijdens een vakantie in Frankrijk. Dat doet er verder niet toe, maar die kreet kwam een paar dagen geleden plotseling boven water (bijna letterlijk) bij mij. Het heeft alles te maken met mijn terugkomst hier in Al Ain.
Dat was op een vrijdag morgen om 08.30 na een nachtvlucht zonder veel slaap, dus meteen maar een bed in gedoken en geslapen tot een uur of 13.00. Ik had aan het begin van de maand al mijn spullen daar al gedropt maar had nog niet in het huis geslapen dus alles was een beetje nieuw voor me. Het huis was stoffig na drie maanden zonder bewoners en mijn drie volle koffers stonden braaf te wachten om geleegd te worden. De rest van de dag wilde ik gebruiken om het huis schoon te maken maar er kwamen maar een paar druppels water uit iedere kraan. Net genoeg om de koelkast schoon te schrobben want die hadden ze uit en dicht gedaan en dat levert een heleboel schimmel op. Na een paar uur was de koelkast schoon maar het water op. Dan me maar op iets anders richten, dacht ik en ben de auto ingestapt om vrienden te gaan bezoeken, o.a. de familie in wiens huis ik de voorafgaande maanden had gewoond.
De volgende dag, zaterdag had ik nogsteeds geen water dus heb ik me gestort op boodschappen doen. Dat dat een hele belevenis is op zaterdag en 2 dagen voor het begin van Ramadan is een heel ander verhaal wat ik de komende week nog wel eens uit de doeken zal doen.
De volgende dag, zondag, is als de maandag in Nederland, de start van de werkweek. En in dit geval ook de start na ons zomerseizoen. De leiders hadden drie dagen gepland om allerelei zaken te bespreken zodat we van elkaar weten waar we mee bezig zijn en onze neuzen (en harten) dezelfde kant op staan. Het waren voor mij drie enorm zinvolle dagen, maar ook wel wat hectisch. Op zondagmiddag hadden we een siesta pauze en aangezien ik redelijk dicht bij het kantoor woon dacht ik even op en neer te gaan om het lek in de waterpijp te repareren. Ik had namenlijk ontdekt dat er een gaatje zat in de rubberen slang naar de water tank (die buiten staat) en vermoedde dat dat de reden was voor het water tekort. Ik ging de slang te lijf met duct-tape, maar terwijl ik dat deed schoot de slang los en kreeg ik een hele hoos water over me heen. De waterslang is namenlijk van de gemeente en van ‘s morgens 8 to ’s middags 3 staat daar druk op zodat je je tank bij huis kunt vullen. Die druk stond er dus nog op en terwijl ik de slang weer op de tank probeerde te bevestigen werd ik alsmaar natter. Met mijn beperkte technisch vernuft vond ik de hendel om het water in de tank te laten en met de duct tape kon ik min of meer de slang weer aan de tank bevestigen. Terwijl ik daarmee bezig was (en beeld je gerust in dat ik er tegen die tijd als een verzopen katje uit zag) kwam er een oude grijs bebaarde Emiraat aan struinen die mij met luidde stem in het Arabisch vanalles probeerde duidelijk te maken. Ik begreep er dus niets van maar gelukkig kwam er een buurjongen aan die kon vertalen. Het bleek de huisbaas te zijn die zijn huur kwam innen.
Op dat moment schoot dus die zin door mijn hoofd: “Neem alsjeblieft een foto!!!” Ik stond daar drijfnat vreselijk mijn best te doen de watervloed te keren en de bejaarde huisbaas stond mij in het Arabisch zo’n beetje de huid vol te schelden met een zwaar bedremmelde buurjongen langzij.
Ik heb uit pure noodzaak en ellende de eerste de beste mensen gebeld die mij te binnen schoten en die boden allemaal hun bijstand. De huisbaas werd over de telefoon in het Arabisch verzekerd dat hij zijn geld vandaag nog zou zien en ik kreeg het telefoon nummer van het electriciteits en water bedrijf voor spoedgevallen. Inmiddels was de watertank vol dus de druk op de slang verhoogde en die schoot dus weer los. Er restte mij niets meer dan de slang op de grond te leggen en zodoende zag ik voor het huis en in de straat (zandweg!) kleine wadi (beek) ontstaan.
Daar kwam de overbuurman op af. Ook een Pakistani, van in de 60. Hij sprak een klein beetje Engels en maakte mij duidelijk dat hij alles wel zou regelen. Diezelfde avond stond er een loodgieter op de stoep…wel, in de beek, en die repareerde de waterslang in no-time. Hij konstateerde echter ook dat de waterpomp stuk was en er een nieuwe moest komen. Bovendien was er een kontakt doos in het huis doorgebrand die er voor zorgt dat de waterpomp het water vanuit de buitentank naar de tank op het dak pompt. Kun je ’t nog volgen? Ik nauwelijks dus ik ben vies mijn bed ingestapt en dacht, morgen is er weer een dag.
De eerste dag van Ramadan wel te verstaan. Mijn vriendelijke buurman belde me ’s middags op om te zeggen dat hij ’s avonds de nieuwe pomp zou regelen. ’s Avonds blede hij mij vanuit de winkel om te weten of ik het eens was met de prijs en een uur later stond hij opde stoep met een nieuwe pomp en de loodgieter. Tegen een uur of elf was alles klaar: de pomp geinstalleerd en de kontakt doos vernieuwd – ik had weer water in huis!
De volgende avond heb ik bij de buren aangeklopt met een envelop vol geld voor de pomp en een enorme trommel koekjes voor vrouw en kinderen, als dank voor de geboden burenhulp. Wat blijkt, de man is getrouwd met een Filipijnse die heel goed Engels spreekt en ze hebben een hele rij kinderen, die ook allemaal Engels leren, dus ik heb het idee dat ik daar nog wel eens vaker aan zal kloppen.

Wat staat daar nou?

Soms kom je hier in de VAE borden of mededelingen tegen die je leest en dan denkt...hmmm Engels is duidelijk niet hun moedertaal.
Zo staat er langs de snelweg van Al Ain naar Abu Dhabi een verkeersboord met de mededeling: "beware of road surprises" (kijk uit voor verrassingen op de weg) - wat je je daar allemaal niet bij voor kan stellen... (laat me maar weten door een reaktie te schrijven - de beste inzending wint een prijs)
Vorige week was ik in een enorm winkelcentrum in Dubai en op de toegangsdeur hing een A4-tje met daarop deze mededeling "Dear user, Please use this door" (Beste gebruiker, deze deur gebruiken aub). Wat is er gebeurd dat ze zo'n mededeling op de deur moeten plakken? Weigerde het winkelende publiek die deur te gebruiken en veroorzaakten ze daardoor opstoppingen? Loopt Jan en Alleman (of 'Ahmed en Co')dwars door de ruiten in plaats van de deur te gebruiken? Een waar retail-raadsel!
Langs de weg van Al Ain naar Dubai staat een bord waarop de gemeetne Al Ain het volgende vol trots aankondigt: "Pioneers in supporting and helping Aids". (Voorlopers in het ondersteunen en helpen van Aids)Niet iets waar ik zelf zo trots op zou zijn. Het woord 'prevention' (voorkomen van) paste waarschijnlijk niet meer op het bord.
Nog zo'n tegenstrijdigheid: Bij de grenspost tussen de VAE en Oman hier in Al Ain staat een enorm groot bord "A salaam alaikum - Peace Be With You" (Vrede zij met u). De lokatie: pal achter een hekwerk van prikkeldraad... daar had ik graag een foto van willen nemen, maar fotograferen bij grensposten is nooit een strak plan wil je de lieve vrede bewaren.
Mocht je dus leraar of lerares Engels zijn: er is hier nog genoeg werk te doen en we hebben jullie meer dan ooit nodig, niet alleen om de beheersing van de Engelse taal hier op te krikken.

Kip is geen vlees!

Sorry maar het gaat dit keer weer over eten: het is nu eenmaal een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven en de cultuur hier. Jullie kennen vast wel de Nederlandse reklame met de slogan "Kip, het meest veelzijdige stukje vlees!" (de melodie zit nu waarschijnlijk voor de rest van de dag in je hoofd)
Die vlieger gaat niet altijd op in andere culturen. Ik ga hier nogal veel om met Zuid-Afrikaners en dat zijn echt 'die-hard' carnivoren, volledig verslaafd aan de 'braai' (bbq). Als er geen vlees bij de maaltijd zit hebben ze niet echt gegeten - dat niveau. Voor hen is kip eigenlijk geen vlees, het is gewogen en te licht bevonden. Kalkoen behoort ook tot die categorie van 'te licht van kleur en smaak om vlees te heten'. Jammer voor die beesten maar ze liggen eruit.
Nu kreeg ik net een telefoontje van de huisbaas, een Emirati. Hij heeft geregeld dat het plafond in de keuken na een lekkage vier maanden geleden nu eindelijk onder handen genomen wordt. De schilder is hier dus ik kan het huis niet uit. De huisbaas is daarom zo vriendelijk om lunch te komen brengen! Hij belde vanuit het restaurant met de vraag: "Do you want chicken or meat? (wil je kip of vlees?)" Dus in zijn boek is kip ook al geen vlees! Hier gedt dus vanaf nu de slogan: Kip het meest gediscrimineerde stukje vlees.

Nog wat Briyani?

Emirati zijn enorm gastvrije mensen, overweldigend zelfs, maar tegelijkertijd is het ook een 'voor-wat-hoort-wat' cultuur, dus voor je het weet bevindt je je in een oneindige spiraal van 'ik ontvang een pan briyani van jou dus moet ik diezelfde pan met iets anders erin weer terug geven'. Hoe ben ik in zo'n situatie beland? Door stroopwafels!
Anna, de vrouw die hier dus eigenlijk woont maar nu voor een paar maanden met haar gezin in Australie is om te bevallen van hun derde kind, vroeg mij of ik het email adres van de buurvrouw kon vragen zodat ze haar kon laten weten als de baby is geboren. Ik klopte dus aan bij de buurvrouw, maar had nog 1 pak stroopwafels over en bedacht spontaan dat ze het misschien wel leuk en lekker zou vinden, zo'n Nederlandse specialiteit. Dat heb ik dus geweten. Toen begon de Briyani invasie. Die eerste pan was dus als dank voor de stroopwafels en ik had 'm bewust leeg weer terug gegeven want ik dacht 'nu staan we toch gelijk'... Maar ja de week erna werd ik uitgenodigd voor de verjaardag van haar 2-jarige dochtertje en twee dagen later werd er weer op de deur geklopt en kreeg ik weer een pan briyani toegereikt. Nu kon ik die pan nog verklaren voor het feit dat ik naar die verjaardag was gekomen met een kadootje en bovendien had ik de tuintafel uitgeleend voor het feestgebeuren. Dus dacht ik, geen probleem, we staan nogsteeds gelijk... maar nu werd er twee dagen geleden weer op de deur geklopt en werd mij pan nummer 3 overhandigd... en die kan ik dus niet verklaren.
Voor de nieuwsgierigen onder u: briyani is een rijstgerecht met safraan, kardemom, peperkorrels en nog een aantal niet nader geidentificeerde specerijen. Je kunt het met kip eten of garnalen of wat dan ook. De buurvrouw is gespecialiseerd in kip-briyani en ik heb nu zo'n 3 maaltijden in de vriezer liggen.
Anyway, ik kan niet koken dus ik kan het hun niet aan doen om de pan vol terug te brengen, tenzij ik ze verslaafd kan maken aan komkommerprak :-) Maar ik heb het eigenlijk niet zo op die 'voor-wat-hoort-wat' cultuur. Je geeft iets aan iemand omdat je dat graag wilt en daarvoor hoef je niks terug te ontvangen - onvoorwaardelijk geven - ik denk dat dat een Bijbels principe is. Maar ja, als je je dus in een andere cultuur begeeft dan kom je direct in een spanningsveld terecht: in hoeverre pas je je aan aan een cultuur of hou je vast aan je eigen overtuigingen? Wat communiceer je ermee, wat bereik je ermee? Zoveel vragen en dat allemaal vanwege dat pakje stroopwafels!

Afwijkend Juichgedrag

Of je nu voor of tegen de Olympische Spelen in Beijing bent – ik ga kijken! Al was het alleen maar om te zien hoe het Chineze publiek zich zal gedragen, want wat de Chinezen nu toch weer verzonnen hebben, daar is The Wave echt niks bij!
Ik las in het ND dat de Chinese “Autoriteit voor Goede Manieren” in samenwerking met het Ministerie van Onderwijs, de olympische organisatoren en de staats tv CCTV, vier officiele strijdkreten heeft bedacht die het Chinese publiek mogen/moeten (?) gebruiken “opdat toeschouwers beleefd en verenigd zullen zijn in het aanmoedigen van de atleten” . De kreten worden er de komende twee maanden ingestampt bij de bevolking, volgens het ND, door lessen op scholen en via de staats televisie – gezellig avondje voor de buis kreten oefenen!
Dit is wat ze te wachten staat: Als eerste: twee keer klappen en ' ao yun !' roepen, Chinees voor 'Olympische Spelen!'. ,,Dat betekent dat we alle buitenlanders welkom heten'', leggen de bedenkers uit. Tweede gebaar: twee duimen de lucht in steken, armen strekken en ' jia you !' schreeuwen (hup, hup!). Motivering: ,,Dit laat zien dat mensen van de hele wereld bijeen zijn onder de olympische vlag.'' Derde kreet is simpelweg 'China!', voorafgegaan door twee keer klappen. Als vierde is goedgekeurd: armen gestrekt, handen gebald in een vuist en weer ' jia you !' roepen.
Hoe valt zoiets in goede banen t eleiden? Nou, er zijn 448 officiele cheerleaders aangesteld die tijdens de spelen het publiek in de stadions zullen leiden in het uitroepen van die vier officele kreten. Of er ook opgetreden wordt tegen mensen met afwijkend juichgedrag werd niet meegedeeld….
Ik ben dus zwaar benieuwd hoe dat gaat uitpakken daar in Beijing. Het fascineert me! Wij Nederlanders hebben het niet zo op dat collectief voorgeschreven gedrag. Sterker nog, we gaan er vrijwel collectief prat op dat we er allergisch voor zijn!

Waar ter Wereld is de Klokketoren-rotonde???

Dit waargebeurde verhaal speelde zich af in de eerste week dat ik mij hier in Al Ain bevond en het geeft duidelijk aan dat het kennen van de geschiedenis inzicht geeft in vele mysteries.
Dit is wat er gebeurde: miniem onderdeel van mijn taken hier is het legen van de postbus. Die bevindt zich op het postkantoor van Al Ain. Paul had me de dag na aankomst door Al Ain gesjeest en ook het postkantoor aangewezen, maar ja.... ik kon dus niet alles onthouden. Gewapend met een plattegrond van de stad stapte ik mijn auto in, bovendien voorzien van de mondelinge toevoeging dat het postkantoor "vlakbij de Clock-tower Roundabout" (Klokketoren-rotonde) staat. Nou, dat leek me dus een peuleschilletje.... twee dagen later had ik het postkantoor nog niet gevonden! Keek ik scheel, was ik blind, hield ik de kaart op z'n kop?
Ik kon die hele klokketoren-rotonde met geen mogelijkheid vinden! laat staan het postkantoor. Visioenen van een uitpuilende postbus bezorgde me een slapeloze nacht (dicherlijke vrijheid...) en de voldende morgen besloot ik 'vrouws genoeg te zijn en het gewoon te vragen! Er ging een wereld voor mij open: De Klokketoren-rotonde blijkt helemaal geen rotonde te zijn!!! Maar een zeer groot kruispunt met verkeerslichten waar ik dus inderdaad wel 10 keer over gereden ben. Ja, vertelde men mij, vroeger was het wel een rotonde en stond er een klokketoren in het midden. Nu is het dus een joekel van een kruispuint met een (toegegeven:enorme) klok aan 1 van de zijkanten van het kruispunt. Men blijft het in de volksmond dus stug de klokketoren-rotonde noemen. Daar komt nog bij, dat het envelopje op de plattegrond (wat de lokatie van het postkantoor diende aan te geven) echt wel aan de verkeerde kant van de weg geplakt zat. Ja, verklaarde men mij: dat komt omdat het postkantoor vroeger aan de andere kant van de weg stond. Dit is het nieuwe postkantoor!
Geweldig! Alles is me nu volkomen duidelijk en de postbus wordt trouw door mij geleegd.

Let it Rain

Vorige week regende het hier in de Verenigde Arabisch Emiraten! Dat is absoluut iets om over naar huis te schrijven, want normaal gesproken regent het hier maar een paar keer per jaar maar zeker niet in Mei!
Hier in Al Ain vielen maar een paar spetters: mijn stoffige auto zag eruit alsof ie de pokken had - Keetje Stippel.
Maar in Dubai zorgde het onweer en de neerslag voor nogal wat chaos en overlast.
Wat wil nu het geval: die buien waren kunstmatig veroorzaakt! Jawel, de techniek staat voor niets. De regering heeft toegegeven dat ze aan het experimenteren zijn met "wolken bezaaien". Het precieze weet ik er niet van, maar zodra er een wolken front is vliegen ze er met vliegtuigen doorheen en 'zaaien' waterdeeltjes in de hoop dat de boel dus naar beneden komt vallen op deze dorre, droge grond. (Vergeef mij de absoluut onwetenschappelijke beschrijving)
Het zette me wel aan het denken... Eigenlijk kun je het Gebed vergelijken met "wolken bezaaien": want als Gods Geest eraan komt (een wolkenfront)dan kun je daar jou gebeden aan toevoegen en dan daalt de zegen neer! Het zal ongetwijfeld voor chaos en overlast zorgen, maar dat is maar tijdelijk met het oog op de eeuwigheid.(Zoals een Arabisch spreekwoord zegt: enkel zonneschijn maakt een woestijn)
Dus als je echt iets goeds en positiefs wilt doen voor de mensen in deze regio, wat van eeuwige waarde zal zijn: als je een wolkenfront van de Schepper in je hart voelt aankomen, voeg er dan jouw gebeden aan toe voor deze regio! Let it Rain!
(foto: Gulf News)

Schoonheidswedstrijd voor Kamelen

Hier in het Arabisch Schiereiland kennen ze geen Miss World of andere schoonheids wedstrijden voor vrouwen. Dat is natuurlijk omdat dat indruist tegen de overheersende religieuze normen en waarden in deze regio.
Wat ze hier daarentegen wel hebben is een schoonheidswedstrijd voor kamelen! En dat die serieus genomen moet worden kun je zien aan het prijzengeld: er viel een totaal aan ruim 6 miljoen Euro te winnen plus 99 pick-up trucks.
Kameel-eigenaren reisden met hun kundes van heinde en ver door de woestijnen om deel te kunnen nemen.
Nu noemen ze hier de drommedarissen waarover ik het heb Camels, kamelen, en ik heb inmiddels geleerd dat er 2 types volbloed drommedaris zijn: de Asayel en de Majahim. De Asayel is licht van kleur en de Majahim hebben een donkere huid en komen het meest voor hier in de Golf regio.
Ik heb nog nagevraagd hoe zo'n schoonheidswedstrijd voor kamelen gehouden wordt en het blijkt dat ze niet in een badpak hoeven rond te lopen! Dus de partij voor de Dieren hoeft zich hier verder niet druk over te maken.

Vlekkeloos

En ja hoor: het is allemaal vlekkeloos verlopen - hoewel het dus wel sneeuwde die dag en ik voor de zekerheid toch maar een treintje vroeger genomen heb...waardoor ik drie uur vantevoren al op Schiphol was want de treinen die ik moest hebben reden op tijd!
Ik kon ook meteen inchecken en was in no time door de douane - tijd zat om even het gratis internet te proberen en mijn ouders een mailtje te sturen.
In Istanbul voornamelijk mensen zitten kijken en Sudokus gedaan, want daar was het gewoon een kwestie van wachten op mijn volgende vlucht.
In Dubai was ik binnen 45 minuten buiten! Da's een record, want meestal staan daar hele volkstammen te wachten voor de immigratie loketten maar nu viel het dus reuze mee en kon ik zonder vragen doorlopen.
Ik werd opgepikt door een bekende en terwijl we Dubai uitreden steeg er in de richting van Al Qooz een enorme zwarte rookwolk op - achteraf hoorde ik dat er die morgen dus een illegale opslagplaats van vuurwerk was ontploft - gelukkig niet in een woonwijk!
Nu ben ik hier inmiddels alweer 2 weken en begin een beetje te wennen. Het weer is hier heerlijk: 35-37 graden, behalve als het waait (en dat doet het nogal eens) want dan stuift het zand en stof alle kanten op.
Ik ontmoet een hoop nieuwe mensen, maar voel me af en toe wel behoorlijk alleen. Vooral 's avonds als ik alleen ben in het grote stille huis. Ik ben niet gewend om rond te dwalen in zoveel vierkante meters zonder tegen -tig mensen aan te lopen :-)
Maar ik geniet eigenlijk ook wel van de stilte en rust!
Gisteren was ik aan het winkelen in de Megamart bij mij op de hoek en wat lag daar in de schappen???? Kanjers! Je weet wel: stroopwafels! Ze zijn wel schreeuwend duur dus als rechtgeaard Nederlander geef ik daar mijn goeie geld niet aan uit - dan koop ik liever een paar kip-shoarma's voor anderhalve Euro per stuk. (Die zijn overigens niet te vergelijken met de shoarma's in Nederland - ze zijn hier veel lekkerder!)

Op naar de Zandbak

Tja, en toen zaten de 3 maanden thuis er alweer op...
Heel gezellig en soms wat koud (sneeuw met Pasen!)
Morgen vlieg ik naar de Verenigde Arabische Emiraten (dus NIET Emeritaten, want dat zijn gepensioneerde dominees en die zijn daar niet zoveel)
en ik hoop dus daar wat regelmatiger jullie op de hoogte te stellen van mijn impressies vanuit het Arabisch Schiereiland.
Morgenochtend is het koffer pakken en dan 'smiddags met de trein naar Schiphol waar ik om half 4 moet zijn om in te checke. Dan door de hele veiligheidsheisa van douane - da's tegenwoordig een heel avontuur. En daarna twee uur rondhobbelen voordat ik op het vliegtuig naar Istanbul stap. Daar hoop ik zo tegen 10 uur 's avonds te arriveren en dan om middernachtde volgende vlucht naar Dubai. Hopenlijk vind mijn koffer in Istanbul ook het juiste vliegtuig naar Dubai - het emiraat waar werkelijk niets te gek is of het wordt er gebouwd en aangelegd.
Nou, en dan kom ik dus om 6 uur 's ochtend daar aan en is het er lekker warm en duurt het een uur voordat ik door de douane ben en opgepikt word door een medewerker. Dan nog anderhalf uur in de auto naar Al Ain en dan ben ik er!
Binnenkort lees je dus of 't allemaal vlekkeloos verlopen is. Inshallah!

Happy New Year!

This is a message for all my non-Dutch speaking friends around the globe: I wish you all a Happy and blessed 2008! Stay close to Jesus, keep looking out for Him and learn from Him - there is absolutely NOTHING more important than that.
OK, all you Dutchies who do read English - the above is meant for you too :-)
Philippians 2:5-11

Much Love,
Miepski