Drop is iets typisch Nederlands. Niet dat er geen andere landen zijn waar bepaalde soorten drop verkrijgbaar zijn, maar het echte zwarte spul (van zout tot dubbel zout) is toch wel typisch Nederlands.
In al mijn jaren op zee en in het buitenland ben ik maar zeer sporadisch mensen tegengekomen die de smaak van Nederlandse drop waarderen. Meestal krijg je de meest verwrongen gezichtsuitdrukkingen te zien wanneer een nietsvermoedend slachtoffer zich waagt aan een dubbel zout dropje.
Het betekende dat mijn kleine voorraad drop in de afgelopen jaren altijd voldoende is geweest, zolang ik het maar verborgen hield voor medelanders.
Tot mijn grote schrik en enorme verbazing ligt de situatie hier in de woestijn wat anders. Ik werk hier in een team van zo’n 6 a 7 personen verdeeld over 4 nationaliteiten en er is maar 1 persoon die GEEN drop lust!!! Mijn doosje Stoof Peertjes was op binnen een week en de bodem van het doosje Grachtenpandjes is inmiddels ook in zicht. Het grote probleem is dat drop zo ongeveer het enige Nederlandse produkt is dat hier niet verkrijgbaar is. Stroopwafels, beschuit, hollandse champions, ontbijtkoek, je kunt het hier allemaal kopen, maar geen drop! Gelukkig reist mijn baas deze week naar Nederland en hij heeft beloofd de snel slinkende voorraad aan te sterken. Dat is pas dienend leiderschap!
Mocht iemand van jullie zich nu geinpireerd voelen om ook een zak drop te doneren dan stuur ik je graag mijn post adres, want drop komt door de douane.
donderdag 2 april 2009
woensdag 11 maart 2009
Zand Erover
Zand, Zand, Zand
Kennen jullie het liedje “Zand, zand, zand” van Herman van Veen? Dat speelde donderdag namelijk door mijn hoofd toen ik met mijn team ging barbecuen in de woestijn. Het waaide nogal, dus binnen de kortste keren had ik het gevoel dat er werkelijk overal zand zat, precies zoals Herman’s tekst het beschrijft. Vandaar denk ik dat het zo opeens kwam bovendrijven, want het is toch wel zo’n 30 jaar geleden dat ik naar de Wonderlijke Avonturen van herman en de Zes keek op TV.
Waar je ook kijkt
en waar je gaat
of de zon boven m'n hoofd
of in de verte staat
ik zie alleen maar zand
van hier,
tot aan de overkant
alleen maar zand
zand onder m'n nagels
zand op m'n benen
zand in m'n haren
zelfs tussen m'n tenen
zand in m'n oren
m'n ogen
m'n neus
zelfs wat in m'n mond
tussen m'n kiezen
het kriebelt
o wat kriebelt het
'k moet even niezen
Ik probeerde wat fotoos te nemen van de barbecue voorbereidingen, maar het resultaat leek meer op een poging “vuurtje stoken in een sneeuwstorm”. Ik kreeg bovendien het bange gevoel dat, als ik mijn camera nog langer zou blootstellen aan deze zandelementen, ook dat stukje techniek onherstelbaar beschadigd zou worden door de nietsontzienende vernietigende werking van die rondvliegende minuscule wapentjes van massa vernietiging! Want zo ben ik zand wel gaan zien hier!
Mijn auto is al twee weken in de garage omdat het zand de motor dusdanig heeft toegetakeld dat er een nieuw onderdeel uit Duitsland besteld moet worden. Vorige week woensdag hadden we hier een zandstorm en omdat we het klepje voor de ventilator in het keukenraam open hadden laten staan, ontstond er binnen de korste keren een mini-duin op het aanrecht. Ik ben ook zeer benieuwd hoe lang onze stofzakloze stofzuiger het uit gaat houden.
Naast al die ellende blijft een barbecue in de woestijn een heerlijk ontspannende gebeurtenis, want er raakt altijd wel een auto vast in het zand en er is niets spannender dan op een zak zitten achter een auto en dan vooruit getrokken worden over de duinen. Lekker eten (zand schuurt de maag) en vuurtje stoken en dan op je rug naar de sterrenhemel staren om de sterrenbeelden te identificeren. (“No donkey, that’s the moon”- Shrek) Reken maar dat ik over twee wken meega met de club die gaat kamperen! Laat ik mijn auto, stofzuiger en camera gewoon thuis. Zand erover!
dinsdag 11 november 2008
So You Wanna Go Back to Egypt?
Nou, ik wilde dus eigenlijk niet naar Egypte, want ik was net twee weken in Jemen geweest... maar nu ben ik er dan toch, dus dan kan ik er maar net zo goed even over schrijven.
Ik ben naar Alexandria gevlogen - een heel klein vliegveldje met een zeer oud gebouw. Het verbaasde me dat de lopende band het deed! Het verkrijgen van een visa verliep een beetje vreemd: ik moest mijn paspoort ij de douane achterlaten en doorlopen naar de bagageband ruimte alwaar zich een klein loketje bevond, de plaatselijke bank! Daar moest ik een visa kopen endaarna weer terug naar de douane. Ik had voor hetzelfde geld (als ik een illegale immigrant geweest was had ik gewoon doorgelopenen me in de massa Egyptenaren laten verdwijnen. Maar ik ben geen illegaaltje, ik ben een toerist, dus ik vrolijk weer terug naar de douane, die zo schappelijk was om met te helpen het visa stickertje in mijn paspoort te plakken. Weer een halve pagina vol. Mijn paspoort is nog 3 jaar geldig maar ik heb nog maar 7 pagina's over...
We werden opgpikt van het vliegveld door een groepje bekenden. Die hadden een busje met chaufeur gehuurd dus koffers op het dak geladen en wij het busje in. Het eerste half uur waren we druk bezig om de vliegen uit het busje te jagen. Onze gastheer en gastvrouw reden ons naar de eerste de beste (of liever gezegd 'enige' McDonalds op de weg van Alexandria naar Cairo. We hebben hun maar niet verteld dat we al bij de McDonalds op het vliegveld van Sharjah onbeten hadden) Ik heb voorlopig genoeg McD meals gehad! Twee op een dag is zoiets als een overdosis.
Op wegnaar de wadi waar het conferentie centrum zich bevindt viel het me op hoe groen Egypte is in vergelijking met de Emiraten. Zeer veel landbouw en her en der in de velden zie je torens van klei met enorme gaten erin. Dat zijn duiventillen. Heel typerend voor het landschap. Ook zag ik fabrieken waar ze bakstenen maken: met klei en stro, net zoals de afstammelingen van Jacob dat moesten doen... sommige methodes veranderen niet zoveel over de eeuwen!
Ik ben naar Alexandria gevlogen - een heel klein vliegveldje met een zeer oud gebouw. Het verbaasde me dat de lopende band het deed! Het verkrijgen van een visa verliep een beetje vreemd: ik moest mijn paspoort ij de douane achterlaten en doorlopen naar de bagageband ruimte alwaar zich een klein loketje bevond, de plaatselijke bank! Daar moest ik een visa kopen endaarna weer terug naar de douane. Ik had voor hetzelfde geld (als ik een illegale immigrant geweest was had ik gewoon doorgelopenen me in de massa Egyptenaren laten verdwijnen. Maar ik ben geen illegaaltje, ik ben een toerist, dus ik vrolijk weer terug naar de douane, die zo schappelijk was om met te helpen het visa stickertje in mijn paspoort te plakken. Weer een halve pagina vol. Mijn paspoort is nog 3 jaar geldig maar ik heb nog maar 7 pagina's over...
We werden opgpikt van het vliegveld door een groepje bekenden. Die hadden een busje met chaufeur gehuurd dus koffers op het dak geladen en wij het busje in. Het eerste half uur waren we druk bezig om de vliegen uit het busje te jagen. Onze gastheer en gastvrouw reden ons naar de eerste de beste (of liever gezegd 'enige' McDonalds op de weg van Alexandria naar Cairo. We hebben hun maar niet verteld dat we al bij de McDonalds op het vliegveld van Sharjah onbeten hadden) Ik heb voorlopig genoeg McD meals gehad! Twee op een dag is zoiets als een overdosis.
Op wegnaar de wadi waar het conferentie centrum zich bevindt viel het me op hoe groen Egypte is in vergelijking met de Emiraten. Zeer veel landbouw en her en der in de velden zie je torens van klei met enorme gaten erin. Dat zijn duiventillen. Heel typerend voor het landschap. Ook zag ik fabrieken waar ze bakstenen maken: met klei en stro, net zoals de afstammelingen van Jacob dat moesten doen... sommige methodes veranderen niet zoveel over de eeuwen!
dinsdag 30 september 2008
Met Ramadan dan...
- staat het leven hier op zijn kop: 's nachts wordt er gegetenen gaat men naar de winkelcentra voor vertier. Overdag wordt er 's morgens een beetje werk verricht met opgewekte tegenzin en na 12 uur sluit alles. Voor belangrijke zaken en reparaties moet je gewoon even een maandje wachten.
- begint de koopzucht drie dagen voor het begin van Ramadan. Echt alles en iedereen is dan in de supermarkten te vinden en slaat in alsof de komende maand in schuilkelders moet worden doorgebracht. Hoezo koopkracht-krisis? Hier niet! Maar ik weet nu wel waarom de huisbaas zo gebrand was op de betaling van de jaar-huur die dag voor Ramadan begon!
- gaat men de hele maand door met inkopen doen.
- klagen veel mensen dat ze teveel eten en worden er zelfs mensen in ziekenhuizen opgenomen met klachten veroorzaakt door over-eten.
- besteden toegewijde moslims een deel van de dag om de Koran te lezen. (mijn voormalige buurvrouw o.a.)
- wordt er in de moskeeen uit de Koran gelezen en daar kun je volop van meegenieten doordat de luidsprekers op de minaretten op z'n hardst staan.
- hoor je islamietische praise-muziek in de supermarkten.
- moet je je niet op de weg begeven vlak voor zonsondergang, want dan haasten de mensen zich naar huis of restaurant voor het Iftar-maal om hun vasten te breken. De meeste mensen hebben dan echt haast en zijn bovendien enorm sjagerijnig na een dag vasten en dat levert zeer gevaarlijke situaties op.
- kun je het beste tijdens de Iftar je boodschappen doen want dan is er dus geen hond op straat.
Ik ben blij dat het voorbij is en zie er naar uit om bij de buren en mijn voormalige buurvrouw op bezoek te gaan tijdens de komende feestdagen.
- begint de koopzucht drie dagen voor het begin van Ramadan. Echt alles en iedereen is dan in de supermarkten te vinden en slaat in alsof de komende maand in schuilkelders moet worden doorgebracht. Hoezo koopkracht-krisis? Hier niet! Maar ik weet nu wel waarom de huisbaas zo gebrand was op de betaling van de jaar-huur die dag voor Ramadan begon!
- gaat men de hele maand door met inkopen doen.
- klagen veel mensen dat ze teveel eten en worden er zelfs mensen in ziekenhuizen opgenomen met klachten veroorzaakt door over-eten.
- besteden toegewijde moslims een deel van de dag om de Koran te lezen. (mijn voormalige buurvrouw o.a.)
- wordt er in de moskeeen uit de Koran gelezen en daar kun je volop van meegenieten doordat de luidsprekers op de minaretten op z'n hardst staan.
- hoor je islamietische praise-muziek in de supermarkten.
- moet je je niet op de weg begeven vlak voor zonsondergang, want dan haasten de mensen zich naar huis of restaurant voor het Iftar-maal om hun vasten te breken. De meeste mensen hebben dan echt haast en zijn bovendien enorm sjagerijnig na een dag vasten en dat levert zeer gevaarlijke situaties op.
- kun je het beste tijdens de Iftar je boodschappen doen want dan is er dus geen hond op straat.
Ik ben blij dat het voorbij is en zie er naar uit om bij de buren en mijn voormalige buurvrouw op bezoek te gaan tijdens de komende feestdagen.
zaterdag 13 september 2008
Neem alsjeblieft een foto!
Een ‘familie-kreet’… ik geloof geintroduceerd tijdens een vakantie in Frankrijk. Dat doet er verder niet toe, maar die kreet kwam een paar dagen geleden plotseling boven water (bijna letterlijk) bij mij. Het heeft alles te maken met mijn terugkomst hier in Al Ain.
Dat was op een vrijdag morgen om 08.30 na een nachtvlucht zonder veel slaap, dus meteen maar een bed in gedoken en geslapen tot een uur of 13.00. Ik had aan het begin van de maand al mijn spullen daar al gedropt maar had nog niet in het huis geslapen dus alles was een beetje nieuw voor me. Het huis was stoffig na drie maanden zonder bewoners en mijn drie volle koffers stonden braaf te wachten om geleegd te worden. De rest van de dag wilde ik gebruiken om het huis schoon te maken maar er kwamen maar een paar druppels water uit iedere kraan. Net genoeg om de koelkast schoon te schrobben want die hadden ze uit en dicht gedaan en dat levert een heleboel schimmel op. Na een paar uur was de koelkast schoon maar het water op. Dan me maar op iets anders richten, dacht ik en ben de auto ingestapt om vrienden te gaan bezoeken, o.a. de familie in wiens huis ik de voorafgaande maanden had gewoond.
De volgende dag, zaterdag had ik nogsteeds geen water dus heb ik me gestort op boodschappen doen. Dat dat een hele belevenis is op zaterdag en 2 dagen voor het begin van Ramadan is een heel ander verhaal wat ik de komende week nog wel eens uit de doeken zal doen.
De volgende dag, zondag, is als de maandag in Nederland, de start van de werkweek. En in dit geval ook de start na ons zomerseizoen. De leiders hadden drie dagen gepland om allerelei zaken te bespreken zodat we van elkaar weten waar we mee bezig zijn en onze neuzen (en harten) dezelfde kant op staan. Het waren voor mij drie enorm zinvolle dagen, maar ook wel wat hectisch. Op zondagmiddag hadden we een siesta pauze en aangezien ik redelijk dicht bij het kantoor woon dacht ik even op en neer te gaan om het lek in de waterpijp te repareren. Ik had namenlijk ontdekt dat er een gaatje zat in de rubberen slang naar de water tank (die buiten staat) en vermoedde dat dat de reden was voor het water tekort. Ik ging de slang te lijf met duct-tape, maar terwijl ik dat deed schoot de slang los en kreeg ik een hele hoos water over me heen. De waterslang is namenlijk van de gemeente en van ‘s morgens 8 to ’s middags 3 staat daar druk op zodat je je tank bij huis kunt vullen. Die druk stond er dus nog op en terwijl ik de slang weer op de tank probeerde te bevestigen werd ik alsmaar natter. Met mijn beperkte technisch vernuft vond ik de hendel om het water in de tank te laten en met de duct tape kon ik min of meer de slang weer aan de tank bevestigen. Terwijl ik daarmee bezig was (en beeld je gerust in dat ik er tegen die tijd als een verzopen katje uit zag) kwam er een oude grijs bebaarde Emiraat aan struinen die mij met luidde stem in het Arabisch vanalles probeerde duidelijk te maken. Ik begreep er dus niets van maar gelukkig kwam er een buurjongen aan die kon vertalen. Het bleek de huisbaas te zijn die zijn huur kwam innen.
Op dat moment schoot dus die zin door mijn hoofd: “Neem alsjeblieft een foto!!!” Ik stond daar drijfnat vreselijk mijn best te doen de watervloed te keren en de bejaarde huisbaas stond mij in het Arabisch zo’n beetje de huid vol te schelden met een zwaar bedremmelde buurjongen langzij.
Ik heb uit pure noodzaak en ellende de eerste de beste mensen gebeld die mij te binnen schoten en die boden allemaal hun bijstand. De huisbaas werd over de telefoon in het Arabisch verzekerd dat hij zijn geld vandaag nog zou zien en ik kreeg het telefoon nummer van het electriciteits en water bedrijf voor spoedgevallen. Inmiddels was de watertank vol dus de druk op de slang verhoogde en die schoot dus weer los. Er restte mij niets meer dan de slang op de grond te leggen en zodoende zag ik voor het huis en in de straat (zandweg!) kleine wadi (beek) ontstaan.
Daar kwam de overbuurman op af. Ook een Pakistani, van in de 60. Hij sprak een klein beetje Engels en maakte mij duidelijk dat hij alles wel zou regelen. Diezelfde avond stond er een loodgieter op de stoep…wel, in de beek, en die repareerde de waterslang in no-time. Hij konstateerde echter ook dat de waterpomp stuk was en er een nieuwe moest komen. Bovendien was er een kontakt doos in het huis doorgebrand die er voor zorgt dat de waterpomp het water vanuit de buitentank naar de tank op het dak pompt. Kun je ’t nog volgen? Ik nauwelijks dus ik ben vies mijn bed ingestapt en dacht, morgen is er weer een dag.
De eerste dag van Ramadan wel te verstaan. Mijn vriendelijke buurman belde me ’s middags op om te zeggen dat hij ’s avonds de nieuwe pomp zou regelen. ’s Avonds blede hij mij vanuit de winkel om te weten of ik het eens was met de prijs en een uur later stond hij opde stoep met een nieuwe pomp en de loodgieter. Tegen een uur of elf was alles klaar: de pomp geinstalleerd en de kontakt doos vernieuwd – ik had weer water in huis!
De volgende avond heb ik bij de buren aangeklopt met een envelop vol geld voor de pomp en een enorme trommel koekjes voor vrouw en kinderen, als dank voor de geboden burenhulp. Wat blijkt, de man is getrouwd met een Filipijnse die heel goed Engels spreekt en ze hebben een hele rij kinderen, die ook allemaal Engels leren, dus ik heb het idee dat ik daar nog wel eens vaker aan zal kloppen.
Dat was op een vrijdag morgen om 08.30 na een nachtvlucht zonder veel slaap, dus meteen maar een bed in gedoken en geslapen tot een uur of 13.00. Ik had aan het begin van de maand al mijn spullen daar al gedropt maar had nog niet in het huis geslapen dus alles was een beetje nieuw voor me. Het huis was stoffig na drie maanden zonder bewoners en mijn drie volle koffers stonden braaf te wachten om geleegd te worden. De rest van de dag wilde ik gebruiken om het huis schoon te maken maar er kwamen maar een paar druppels water uit iedere kraan. Net genoeg om de koelkast schoon te schrobben want die hadden ze uit en dicht gedaan en dat levert een heleboel schimmel op. Na een paar uur was de koelkast schoon maar het water op. Dan me maar op iets anders richten, dacht ik en ben de auto ingestapt om vrienden te gaan bezoeken, o.a. de familie in wiens huis ik de voorafgaande maanden had gewoond.
De volgende dag, zaterdag had ik nogsteeds geen water dus heb ik me gestort op boodschappen doen. Dat dat een hele belevenis is op zaterdag en 2 dagen voor het begin van Ramadan is een heel ander verhaal wat ik de komende week nog wel eens uit de doeken zal doen.
De volgende dag, zondag, is als de maandag in Nederland, de start van de werkweek. En in dit geval ook de start na ons zomerseizoen. De leiders hadden drie dagen gepland om allerelei zaken te bespreken zodat we van elkaar weten waar we mee bezig zijn en onze neuzen (en harten) dezelfde kant op staan. Het waren voor mij drie enorm zinvolle dagen, maar ook wel wat hectisch. Op zondagmiddag hadden we een siesta pauze en aangezien ik redelijk dicht bij het kantoor woon dacht ik even op en neer te gaan om het lek in de waterpijp te repareren. Ik had namenlijk ontdekt dat er een gaatje zat in de rubberen slang naar de water tank (die buiten staat) en vermoedde dat dat de reden was voor het water tekort. Ik ging de slang te lijf met duct-tape, maar terwijl ik dat deed schoot de slang los en kreeg ik een hele hoos water over me heen. De waterslang is namenlijk van de gemeente en van ‘s morgens 8 to ’s middags 3 staat daar druk op zodat je je tank bij huis kunt vullen. Die druk stond er dus nog op en terwijl ik de slang weer op de tank probeerde te bevestigen werd ik alsmaar natter. Met mijn beperkte technisch vernuft vond ik de hendel om het water in de tank te laten en met de duct tape kon ik min of meer de slang weer aan de tank bevestigen. Terwijl ik daarmee bezig was (en beeld je gerust in dat ik er tegen die tijd als een verzopen katje uit zag) kwam er een oude grijs bebaarde Emiraat aan struinen die mij met luidde stem in het Arabisch vanalles probeerde duidelijk te maken. Ik begreep er dus niets van maar gelukkig kwam er een buurjongen aan die kon vertalen. Het bleek de huisbaas te zijn die zijn huur kwam innen.
Op dat moment schoot dus die zin door mijn hoofd: “Neem alsjeblieft een foto!!!” Ik stond daar drijfnat vreselijk mijn best te doen de watervloed te keren en de bejaarde huisbaas stond mij in het Arabisch zo’n beetje de huid vol te schelden met een zwaar bedremmelde buurjongen langzij.
Ik heb uit pure noodzaak en ellende de eerste de beste mensen gebeld die mij te binnen schoten en die boden allemaal hun bijstand. De huisbaas werd over de telefoon in het Arabisch verzekerd dat hij zijn geld vandaag nog zou zien en ik kreeg het telefoon nummer van het electriciteits en water bedrijf voor spoedgevallen. Inmiddels was de watertank vol dus de druk op de slang verhoogde en die schoot dus weer los. Er restte mij niets meer dan de slang op de grond te leggen en zodoende zag ik voor het huis en in de straat (zandweg!) kleine wadi (beek) ontstaan.
Daar kwam de overbuurman op af. Ook een Pakistani, van in de 60. Hij sprak een klein beetje Engels en maakte mij duidelijk dat hij alles wel zou regelen. Diezelfde avond stond er een loodgieter op de stoep…wel, in de beek, en die repareerde de waterslang in no-time. Hij konstateerde echter ook dat de waterpomp stuk was en er een nieuwe moest komen. Bovendien was er een kontakt doos in het huis doorgebrand die er voor zorgt dat de waterpomp het water vanuit de buitentank naar de tank op het dak pompt. Kun je ’t nog volgen? Ik nauwelijks dus ik ben vies mijn bed ingestapt en dacht, morgen is er weer een dag.
De eerste dag van Ramadan wel te verstaan. Mijn vriendelijke buurman belde me ’s middags op om te zeggen dat hij ’s avonds de nieuwe pomp zou regelen. ’s Avonds blede hij mij vanuit de winkel om te weten of ik het eens was met de prijs en een uur later stond hij opde stoep met een nieuwe pomp en de loodgieter. Tegen een uur of elf was alles klaar: de pomp geinstalleerd en de kontakt doos vernieuwd – ik had weer water in huis!
De volgende avond heb ik bij de buren aangeklopt met een envelop vol geld voor de pomp en een enorme trommel koekjes voor vrouw en kinderen, als dank voor de geboden burenhulp. Wat blijkt, de man is getrouwd met een Filipijnse die heel goed Engels spreekt en ze hebben een hele rij kinderen, die ook allemaal Engels leren, dus ik heb het idee dat ik daar nog wel eens vaker aan zal kloppen.
woensdag 16 juli 2008
Wat staat daar nou?
Soms kom je hier in de VAE borden of mededelingen tegen die je leest en dan denkt...hmmm Engels is duidelijk niet hun moedertaal.
Zo staat er langs de snelweg van Al Ain naar Abu Dhabi een verkeersboord met de mededeling: "beware of road surprises" (kijk uit voor verrassingen op de weg) - wat je je daar allemaal niet bij voor kan stellen... (laat me maar weten door een reaktie te schrijven - de beste inzending wint een prijs)
Vorige week was ik in een enorm winkelcentrum in Dubai en op de toegangsdeur hing een A4-tje met daarop deze mededeling "Dear user, Please use this door" (Beste gebruiker, deze deur gebruiken aub). Wat is er gebeurd dat ze zo'n mededeling op de deur moeten plakken? Weigerde het winkelende publiek die deur te gebruiken en veroorzaakten ze daardoor opstoppingen? Loopt Jan en Alleman (of 'Ahmed en Co')dwars door de ruiten in plaats van de deur te gebruiken? Een waar retail-raadsel!
Langs de weg van Al Ain naar Dubai staat een bord waarop de gemeetne Al Ain het volgende vol trots aankondigt: "Pioneers in supporting and helping Aids". (Voorlopers in het ondersteunen en helpen van Aids)Niet iets waar ik zelf zo trots op zou zijn. Het woord 'prevention' (voorkomen van) paste waarschijnlijk niet meer op het bord.
Nog zo'n tegenstrijdigheid: Bij de grenspost tussen de VAE en Oman hier in Al Ain staat een enorm groot bord "A salaam alaikum - Peace Be With You" (Vrede zij met u). De lokatie: pal achter een hekwerk van prikkeldraad... daar had ik graag een foto van willen nemen, maar fotograferen bij grensposten is nooit een strak plan wil je de lieve vrede bewaren.
Mocht je dus leraar of lerares Engels zijn: er is hier nog genoeg werk te doen en we hebben jullie meer dan ooit nodig, niet alleen om de beheersing van de Engelse taal hier op te krikken.
Zo staat er langs de snelweg van Al Ain naar Abu Dhabi een verkeersboord met de mededeling: "beware of road surprises" (kijk uit voor verrassingen op de weg) - wat je je daar allemaal niet bij voor kan stellen... (laat me maar weten door een reaktie te schrijven - de beste inzending wint een prijs)
Vorige week was ik in een enorm winkelcentrum in Dubai en op de toegangsdeur hing een A4-tje met daarop deze mededeling "Dear user, Please use this door" (Beste gebruiker, deze deur gebruiken aub). Wat is er gebeurd dat ze zo'n mededeling op de deur moeten plakken? Weigerde het winkelende publiek die deur te gebruiken en veroorzaakten ze daardoor opstoppingen? Loopt Jan en Alleman (of 'Ahmed en Co')dwars door de ruiten in plaats van de deur te gebruiken? Een waar retail-raadsel!
Langs de weg van Al Ain naar Dubai staat een bord waarop de gemeetne Al Ain het volgende vol trots aankondigt: "Pioneers in supporting and helping Aids". (Voorlopers in het ondersteunen en helpen van Aids)Niet iets waar ik zelf zo trots op zou zijn. Het woord 'prevention' (voorkomen van) paste waarschijnlijk niet meer op het bord.
Nog zo'n tegenstrijdigheid: Bij de grenspost tussen de VAE en Oman hier in Al Ain staat een enorm groot bord "A salaam alaikum - Peace Be With You" (Vrede zij met u). De lokatie: pal achter een hekwerk van prikkeldraad... daar had ik graag een foto van willen nemen, maar fotograferen bij grensposten is nooit een strak plan wil je de lieve vrede bewaren.
Mocht je dus leraar of lerares Engels zijn: er is hier nog genoeg werk te doen en we hebben jullie meer dan ooit nodig, niet alleen om de beheersing van de Engelse taal hier op te krikken.
maandag 14 juli 2008
Kip is geen vlees!
Sorry maar het gaat dit keer weer over eten: het is nu eenmaal een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven en de cultuur hier. Jullie kennen vast wel de Nederlandse reklame met de slogan "Kip, het meest veelzijdige stukje vlees!" (de melodie zit nu waarschijnlijk voor de rest van de dag in je hoofd)
Die vlieger gaat niet altijd op in andere culturen. Ik ga hier nogal veel om met Zuid-Afrikaners en dat zijn echt 'die-hard' carnivoren, volledig verslaafd aan de 'braai' (bbq). Als er geen vlees bij de maaltijd zit hebben ze niet echt gegeten - dat niveau. Voor hen is kip eigenlijk geen vlees, het is gewogen en te licht bevonden. Kalkoen behoort ook tot die categorie van 'te licht van kleur en smaak om vlees te heten'. Jammer voor die beesten maar ze liggen eruit.
Nu kreeg ik net een telefoontje van de huisbaas, een Emirati. Hij heeft geregeld dat het plafond in de keuken na een lekkage vier maanden geleden nu eindelijk onder handen genomen wordt. De schilder is hier dus ik kan het huis niet uit. De huisbaas is daarom zo vriendelijk om lunch te komen brengen! Hij belde vanuit het restaurant met de vraag: "Do you want chicken or meat? (wil je kip of vlees?)" Dus in zijn boek is kip ook al geen vlees! Hier gedt dus vanaf nu de slogan: Kip het meest gediscrimineerde stukje vlees.
Die vlieger gaat niet altijd op in andere culturen. Ik ga hier nogal veel om met Zuid-Afrikaners en dat zijn echt 'die-hard' carnivoren, volledig verslaafd aan de 'braai' (bbq). Als er geen vlees bij de maaltijd zit hebben ze niet echt gegeten - dat niveau. Voor hen is kip eigenlijk geen vlees, het is gewogen en te licht bevonden. Kalkoen behoort ook tot die categorie van 'te licht van kleur en smaak om vlees te heten'. Jammer voor die beesten maar ze liggen eruit.
Nu kreeg ik net een telefoontje van de huisbaas, een Emirati. Hij heeft geregeld dat het plafond in de keuken na een lekkage vier maanden geleden nu eindelijk onder handen genomen wordt. De schilder is hier dus ik kan het huis niet uit. De huisbaas is daarom zo vriendelijk om lunch te komen brengen! Hij belde vanuit het restaurant met de vraag: "Do you want chicken or meat? (wil je kip of vlees?)" Dus in zijn boek is kip ook al geen vlees! Hier gedt dus vanaf nu de slogan: Kip het meest gediscrimineerde stukje vlees.
Abonneren op:
Posts (Atom)
