Zand, Zand, Zand
Kennen jullie het liedje “Zand, zand, zand” van Herman van Veen? Dat speelde donderdag namelijk door mijn hoofd toen ik met mijn team ging barbecuen in de woestijn. Het waaide nogal, dus binnen de kortste keren had ik het gevoel dat er werkelijk overal zand zat, precies zoals Herman’s tekst het beschrijft. Vandaar denk ik dat het zo opeens kwam bovendrijven, want het is toch wel zo’n 30 jaar geleden dat ik naar de Wonderlijke Avonturen van herman en de Zes keek op TV.
Waar je ook kijkt
en waar je gaat
of de zon boven m'n hoofd
of in de verte staat
ik zie alleen maar zand
van hier,
tot aan de overkant
alleen maar zand
zand onder m'n nagels
zand op m'n benen
zand in m'n haren
zelfs tussen m'n tenen
zand in m'n oren
m'n ogen
m'n neus
zelfs wat in m'n mond
tussen m'n kiezen
het kriebelt
o wat kriebelt het
'k moet even niezen
Ik probeerde wat fotoos te nemen van de barbecue voorbereidingen, maar het resultaat leek meer op een poging “vuurtje stoken in een sneeuwstorm”. Ik kreeg bovendien het bange gevoel dat, als ik mijn camera nog langer zou blootstellen aan deze zandelementen, ook dat stukje techniek onherstelbaar beschadigd zou worden door de nietsontzienende vernietigende werking van die rondvliegende minuscule wapentjes van massa vernietiging! Want zo ben ik zand wel gaan zien hier!
Mijn auto is al twee weken in de garage omdat het zand de motor dusdanig heeft toegetakeld dat er een nieuw onderdeel uit Duitsland besteld moet worden. Vorige week woensdag hadden we hier een zandstorm en omdat we het klepje voor de ventilator in het keukenraam open hadden laten staan, ontstond er binnen de korste keren een mini-duin op het aanrecht. Ik ben ook zeer benieuwd hoe lang onze stofzakloze stofzuiger het uit gaat houden.
Naast al die ellende blijft een barbecue in de woestijn een heerlijk ontspannende gebeurtenis, want er raakt altijd wel een auto vast in het zand en er is niets spannender dan op een zak zitten achter een auto en dan vooruit getrokken worden over de duinen. Lekker eten (zand schuurt de maag) en vuurtje stoken en dan op je rug naar de sterrenhemel staren om de sterrenbeelden te identificeren. (“No donkey, that’s the moon”- Shrek) Reken maar dat ik over twee wken meega met de club die gaat kamperen! Laat ik mijn auto, stofzuiger en camera gewoon thuis. Zand erover!
5 opmerkingen:
Wow Lies, wat klinkt dat leuk... Behalve van je auto die al zo lang in de garage is, dat is niet zo geweldig natuurlijk...
's Zomers worden we hier op strand ook wel eens gezandstraald als het flink waait, maar dat is niets vergeleken met wat jij daar meemaakt...
Leuk weer eens een nieuwe update!
Ben je helemaal gewend en op je plek daar in verweggiestan? Hoop van wel!
Groeten uit een koud en stormachtig, nat Zeeland.
Liefs van Ellen
Dag zus!
bij de nachttemperaturen die we hier hebben is het niet voor te stellen dat je 's nachts relaxed buiten op de grond naar de sterren ligt te kijken..... wauw....
Hoi Marlieske,
Leuke stukkies schrijf je, echte columnpjes. Zand dringt inderdaad overal doorheen. Ik heb de TV-serie Centennial op de kop getikt, die we vroeger keken (jij ook?) over de trek naar het westen van Amerika, het contact met de indianen, het vestigen van trade-posts die uitgroeiden tot dorpjes. Daar kwam ook een boerderij in voor waar de vrouw helemaal gek werd als de wind al het zand door alle kieren heen toch het huis in blies. Ik zou al die spullen maar lekker thuislaten ja, en ook niet op je aanrecht laten liggen :-)
Ja, ik herinner me die TV serie nog goed. Dat was voor mij de aanleiding om de boeken van James Mitchener te gaan lezen.
Nou, dan weet je wat je doen kunt als je weer in Nederland bent: de hele serie nog eens kijken. Ik heb ervan genoten om elke keer als ik moe thuiskwam van mijn nieuwe werk, eerst maar eens weg te dromen bij weer een aflevering.
Een reactie posten